سلام تولدت مبارك!
وبلاگ من در کوچه اي است کم رفت و آمد.
من کنار در نشسته ام و ره گذرا رو با آغوش باز به وبلاگم دعوت ميکنم! بر پيشاني اونا بوسه ميزنم و از اونا تو وبلاگم با شيره ي جونم پذيرايي ميکنم!
ريشه هاي محبت من از زمينهاي خشک عبور ميکنن چون ميدونن که در پس هر زمين خشک،آب گوارايي منتظر بازگشت به چرخه ي حياته!
محبت کردن تنها نياز من شده.
دوست دارم دستاني داشته باشم که بتونم با اون همه ي مردم دنيا رو در آغوش بگيرم چشماني که همه ي اونا رو روش جا بدم ولبهايي به تعداد همه ي اونها!
بيايا؟!!
